Het is een prachtige heldere avond en ik stel Puck voor om na het eten nog een avond wandeling te maken. We gaan opzoek naar hertjes en alle andere mooie momenten die de lens passeren.

Rond 19.00 staan we in de duinen en we volgen een weg die ons mooi lijkt. Al snel zien we de eerste herten voor ons staan en genieten van dit moment. Ze zijn zo schuw dat we er niet dicht bij kunnen komen en ze schieten voor ons weg.

Puck kijkt opzij en ziet een pimpelmees op zijn kop hangen, kijkt richt en drukt af.  Een prachtig plaatje levert dit op.

Na wat kruip en sluip werk komen we een grote groep herten tegen die het op het rennen zetten. Puck legt dit moment vast maar de instelling zijn niet juist maar dit blijkt later toch weer een prachtig beeld te geven.

Voor ons rennen twee herten naar een veilige plek, ze stoppen draaien zich om en Puck kijkt hun aan door de lens. Omgeven door een groene haag staan we minstens 1 minuut oog in oog, vier ogen van ons tegen vier ogen van de herten. Daarna verdwijnen ze tussen de struiken. Maar het moment ervoor staat op de gevoelige plaat.

Terwijl we door wandelen zak de zon langzaam onder en schildert het bos in prachtige kleuren. Het is moeilijk waar je moet kijken alles is prachtig. Maar Puck gaat recht op haar doel af en weet wat ze in beeld wil brengen. En dan krijg je deze geweldige foto’s.

Op het laatste pad richting de uitgang valt Puck haar ook op een padje. Ondanks dat het beestje twee keer op haar hand piest kan ze het niet laten om hem te kussen. Kijk je weet maar nooit………………..?

Op de terug weg naar huis moeten we ons best doen om de Prins van ons af te schudden. De prins moet nog maar even een paar jaartjes wachten!

Thuis ploffen we voldaan op de bank. Het was weer heerlijk om buiten te zijn en dan ook nog met je dochter. Het leven is mooi!

Steven