Het is vrijdag en de tijd begint te dringen om een zalm te vangen. De wekker gaat om 6.00 en om 8.30 staan we in het water. Zalmen laten zich zien en de spanning neemt toe. De ochtend verloopt rustig maar de middag kent meer spannig,

Aan het eind van mijn drift loopt mijn lijn vast en voor ik het weet voel ik het pompen van een enorme zalm aan het eind van mijn lijn. De glimlach komt breed uit op mijn gezicht tot na 10 seconden de lijn slap valt.

Los!

En nog geen seconde daarna hoor ik Svend roepen dat hij er een aan heeft. Geen tijd om te rouwen en snel naar de tas voor de camera. Want iedere vis is onze vis. Svend heeft een prachtige verse zeeforel gehaakt.

De dag voelt goed en ik krijg er vertrouwen in dat de zalm aan onze zeide is. Ik zie een mooie zalm boven komen en ik gooi hem aan. Voor ik het weet staat mijn hengel krom en gilt de adrenaline door mijn lijf. Zwaar hoofd geschud dreunt op mijn hengeltop. Ik loop naar de kant om de gehaakte zalm na enige minuten te landen. En dan maakt hij nog één draai en schiet hij wederom los. Een kleine ontlading vindt zijn weg over het water.

Adrenaline maakt plaats voor teleurstelling. Maar daar is geen tijd voor, ik grijp mezelf bij elkaar en vis weer verder. En dan is het even later weer raak. Maar de hengel buigt maar minder diep. Geen zalm maar wat dan wel?

Na een korte dril kan ik op de foto met een zeeforel van 43 cm. Een prachtige vis maar weer geen zalm.

Svend haakt nog een vlagzalm. Dat is dan weer een halve zalm.

Als de avond invalt is het tijd om naar huis te keren. Hein heeft niets gevoeld deze dag aan de hengel. Peter blijkt een zeeforel te hebben gevangen, de foto moeten we nog bewerken. Hij heeft hem als een 3d panorama gemaakt.

We eten weer heerlijk en na een glaasje malt en het delen van de evaringen is het bed tijd. Morgen nog een paar laatste uren voor we de boot moeten halen. Het voelt al als heimwee!

De buitenman groet u allen!